Illud non continuo, ut aeque incontentae.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Eiuro, inquit adridens, iniquum, hac quidem de re; Proclivi currit oratio. Et hunc idem dico, inquieta sed ad virtutes et ad vitia nihil interesse. Sic vester sapiens magno aliquo emolumento commotus cicuta, si opus erit, dimicabit. Ita graviter et severe voluptatem secrevit a bono. Nec hoc ille non vidit, sed verborum magnificentia est et gloria delectatus. Duo Reges: constructio interrete. Eademne, quae restincta siti? Tum ille timide vel potius verecunde: Facio, inquit.

Nec enim haec movere potest appetitum animi, nec ullum habet
ictum, quo pellat animum, status hic non dolendi, itaque in
hoc eodem peccat Hieronymus.

Dempta enim aeternitate nihilo beatior Iuppiter quam
Epicurus;

Simus igitur contenti his.

Mihi vero, inquit, placet agi subtilius et, ut ipse dixisti, pressius. Intrandum est igitur in rerum naturam et penitus quid ea postulet pervidendum; Atque his de rebus et splendida est eorum et illustris oratio. Illum mallem levares, quo optimum atque humanissimum virum, Cn. Expectoque quid ad id, quod quaerebam, respondeas. Vestri haec verecundius, illi fortasse constantius. Ego vero volo in virtute vim esse quam maximam; Illum mallem levares, quo optimum atque humanissimum virum, Cn. Quaesita enim virtus est, non quae relinqueret naturam, sed quae tueretur. Isto modo ne improbos quidem, si essent boni viri.

Perge porro;

Igitur neque stultorum quisquam beatus neque sapientium non beatus. Expectoque quid ad id, quod quaerebam, respondeas. Nam et complectitur verbis, quod vult, et dicit plane, quod intellegam; Nec enim, dum metuit, iustus est, et certe, si metuere destiterit, non erit; Nunc omni virtuti vitium contrario nomine opponitur. Cum id fugiunt, re eadem defendunt, quae Peripatetici, verba. At ille pellit, qui permulcet sensum voluptate. Hoc est dicere: Non reprehenderem asotos, si non essent asoti. Itaque nostrum est-quod nostrum dico, artis est-ad ea principia, quae accepimus. Praetereo multos, in bis doctum hominem et suavem, Hieronymum, quem iam cur Peripateticum appellem nescio.

Ergo id est convenienter naturae vivere, a natura discedere.
Comprehensum, quod cognitum non habet?
Putabam equidem satis, inquit, me dixisse.
Quae quidem vel cum periculo est quaerenda vobis;

Itaque hic ipse iam pridem est reiectus;
Teneo, inquit, finem illi videri nihil dolere.

Bork: Praeclare enim Plato: Beatum, cui etiam in senectute contigerit, ut sapientiam verasque opiniones assequi possit.
Peccata paria.: ALIO MODO.
Bork: Potius ergo illa dicantur: turpe esse, viri non esse debilitari dolore, frangi, succumbere.
Perge porro;: Ergo id est convenienter naturae vivere, a natura discedere.
Bork: Sin laboramus, quis est, qui alienae modum statuat industriae?
A mene tu?: Et tamen tantis vectigalibus ad liberalitatem utens etiam sine hac Pyladea amicitia multorum te benivolentia praeclare tuebere et munies.

Quae quidem omnia et innumerabilia praeterea quis est quin intellegat et eos qui fecerint dignitatis splendore ductos inmemores fuisse utilitatum suarum nosque, cum ea laudemus, nulla alla re nisi honestate duci?